Twee weken en een paar kleine dingetjes

Dag Allemaal,

Het is inmiddels al twee weken geleden sinds mijn laatste blog, vandaar dat het leuk leek weer even iets van me te laten horen. Vorige week waren er niet zoveel spannende dingen gebeurd, dus was er geen blog. Hierdoor hebben kunnen jullie vandaag daardoor wel genieten van een langere blog.

Twee weken geleden (week van 3 april) zijn er een Zwitser en drie Fransen aangekomen bij SAIAMC. Omdat de niet-Zuid-Afrikanen nu met meer waren dan voorheen leek het mij en mijn collega’s leuk om met hen te gaan barbecueën, of zoals ze het hier noemen: Braaien. De braai vond afgelopen vrijdag plaats, bij Francois, een Zuid-Afrikaan. Iedereen nam wat vlees en te drinken mee en met tien man was het snel gezellig. We hadden gebraaid op hout, iets wat je in Nederland niet snel ziet. Ook werden er tosti’s op de braai gelegd wat verassend goed smaakte. Na de braai gingen we gezamenlijk uit om te dansen, iets wat Francois iets typisch Zuid-Afrikaans vond. Al met al was het een zeer geslaagde avond, zo geslaagd dat ik besloot om maar een beetje rustig aan te doen de volgende dag.

De rest van het weekend ben ik naar de South African National Art Collection geweest, een kunstcollectie die zeer divers was. Van oude schilderijen die geschilderd werden door de overheersers in de 19e eeuw tot moderne kunst die verschillende kwesties als racisme, apartheid en seksisme lieten zien. Ondanks dat ik helemaal niks van kunst weet en het me vrij weinig interesseert was het bezoek zeker de moeite waard. Nu zal je denken, waarom ga je naar zo’n museum als het je niets interesseert? Dat kwam omdat het Joods museum (dat Plan A was) dicht was en ik daar op loopafstand van af was.

Vandaag was ik ook nog vrij en ben ik naar Slave Lodge gegaan, een museum over de geschiedenis van de slavernij in Zuid-Afrika. Het museum had ook een expositie over Fred Carneson, een lid van de Zuid-Afrikaanse Communisten Partij, die zich hard maakte voor gelijkheid onder alle bevolkingsgroepen tijdens de apartheid. Hiervoor werd hij opgesloten en werd zijn familie lastig gevallen door de staat, waardoor deze verhuisde naar Engeland. Deze expositie was zeer interessant, omdat het ook een andere, minder bekende, kant van de Apartheid in Zuid-Afrika liet zien.

Als laatste nog een paar kleine dingetjes;
- Ik heb courgette gevonden! De courgettes zijn echter mini (8-10 cm in lengte en 1-1.5 cm dik). Ze lagen al die tijd in dezelfde supermarkt waar ik altijd naar toe ga.

- De crunchy pindakaas in Zuid-Afrika lijkt niet erg op Nederlandse pindakaas. De textuur van de pindakaas is veel smeuïger en voelt een beetje vettig aan (nadeel) en de stukjes pinda in de pindakaas zijn een stuk groter (voordeel). Al met al wegen de nadelen hier helaas zwaarder dan de voordelen en moet ik concluderen dat de Nederlandse pindakaas met stukjes noot lekkerder is.
- Eerder dacht ik dat er geen crême fraiche was in de KwikSpar, die is er toch wel.

- Het autorijden in Zuid-Afrika valt, ondanks dat het aan de verkeerde kant van de weg wordt gedaan, alleszins mee. De stoplichten (in Afrikaans: Robots) staan hier ook aan de overkant van het kruispunt, iets dat heel makkelijk is, omdat je dan niet voorovergebogen hoeft te zitten om te kijken of het al groen is. De arme Zuid-Afrikaanse bevolking verplaatst zich met mini-busjes, deze busjes slingeren van de linkerkant naar de rechterkant van de snelweg en weer terug op hoge snelheid, hiervoor moet je dus erg uitkijken.

- Het speciaalbier in Zuid-Afrika bestaat voornamelijk uit Pale Ales en de varianten hierop. Dit vind ik oké.


Groeten uit Zuid-Afrika,

Chris